Así titula Eyré a súa critica de Festina lente no semanario A Nosa Terra, da que vos deixo deseguido un petisco:
"...é a novela dunha época, novela histórica elaborada cun fragmentarismo vangardista e seguidora dos discursos de misterio á moda que procuran verdades agachadas nos séculos e atinxen a toda a humanidade. Que neste caso están escritas na lingua dos arxinas, no enigamático barallete dos traballadores da pedra, ese elemento basilar, cuxo dominio inicia o progreso da humanidade. Porén, iso é o de menos, a desculpa para contar unha historia arredor dos libros, unha historia sobre as loitas polo poder, sobre a corrupción das ideas, da sociedade, da relixión, da "política". En Compostela, porque tamén é unha novela de Compostela, de Compostela, da Galiza, de España, mesmo da Europa entre o XVI e XVII. Inclusive, en certa maneira é tamén unha novela da confusión e do caos que sempre rodearon ao ser humano. Que reconstrúe con innegábel acerto diversos ambientes dos que caracterizaban a amurallada cidade xacobea. Onde a forza e acerto descritivos resultan moi salientábeis, e só se puido chegar a eles desde un coñecemento moi grande da época literaturizada. As enumeracións ( que se fan notar) transmiten tanto o concepto de exhaustividade, de riqueza, como de caos..."
"...é a novela dunha época, novela histórica elaborada cun fragmentarismo vangardista e seguidora dos discursos de misterio á moda que procuran verdades agachadas nos séculos e atinxen a toda a humanidade. Que neste caso están escritas na lingua dos arxinas, no enigamático barallete dos traballadores da pedra, ese elemento basilar, cuxo dominio inicia o progreso da humanidade. Porén, iso é o de menos, a desculpa para contar unha historia arredor dos libros, unha historia sobre as loitas polo poder, sobre a corrupción das ideas, da sociedade, da relixión, da "política". En Compostela, porque tamén é unha novela de Compostela, de Compostela, da Galiza, de España, mesmo da Europa entre o XVI e XVII. Inclusive, en certa maneira é tamén unha novela da confusión e do caos que sempre rodearon ao ser humano. Que reconstrúe con innegábel acerto diversos ambientes dos que caracterizaban a amurallada cidade xacobea. Onde a forza e acerto descritivos resultan moi salientábeis, e só se puido chegar a eles desde un coñecemento moi grande da época literaturizada. As enumeracións ( que se fan notar) transmiten tanto o concepto de exhaustividade, de riqueza, como de caos..."
Sem comentários:
Enviar um comentário